پروانه ها، بال زنان و شادی کنان، شاعرانه ترین پروازشان را بر گرد شمع شبستان هشتم دنیا، نگین درخشان وطن آغاز می کنند.

 خورشید، شور و التهاب شگفتی را در وجود خویشتن احساس می کند.

 ماه، از همیشه زیباتر می تابد و نگاهش را میهمان سرور و سرسبزی می سازد.

 درختان با خرسندی به سیمای آفتاب می نگرند و به شادمانی می پردازند.

 کائنات غرق در نورند.

 فرشته ها و آدمیان مسرورند.

 همگان مشتاق طلوع روی اویند.

 همه می خواهند سیب خوشبوی وجود او را ببویند.

 همه می خواهند شکفتن گل والای وِلا را در دنیا ببینند و گلبرگی از نور و نوازش و شفاعت او بچینند.

همه زاهدان و عابدان، در حرم با صفای ضامن آهو به خاک می نشینند و افلاک را می نگرند.

 آری، ای سید گل ها، ای مولا، ای سبزه زار سرزندگی و صفا، ای علی بن موسی الرضا علیه السلام، قدوم پاک تو، حضور همه زیبایی ها را بیمه می کند.

 دست های مهربان لطف تو، برترین سایه بان دل ها و دیده های ماست.

 ای امام، خجسته میلاد روشنایی بخش تو، بر همه ی هستی و جای جای ایران زمین مبارک و فرخنده باد.

ای راهب کلیسـا کمتر بزن به نـاقــوس
خاموش کن صدا را نقاره می زند طوس

مرقد مطهر امام رضا علیه السلام اینک ساحل دریای عرش خدا و غبطه گاه ملائک آسمان هاست.

 آنجا، مؤمنان سبز اندیش و پاک طینت، زیباترین چکامه ها را می سرایند و صله رحمت و آمرزش و حاجت روایی می گیرند و من، ای امام رئوف می خواهم جاده باشم، تا گام زائرانت، سینه ام را بفرسایند و گفتگوی دوستداران و عاشقانت که به عشق تو باید از این جاده عبور کنند را با گوش و دل بشنوم و غبار کاروان هایی که به سوی تو می شتابند، کویرها را به چشمم ریزند تا شاید چشم و گوش هایم به سوی تو روشن شود.

 می خواهم شمع باشم، تا با اشک آتشزاد خویش، سوزستان سینه های عاشقانی که به دیدار تو شتافتند را تسکین دهم و سیاهی دیوانه ی شب را که مانع حضور زائرانت در حرم امن تو می شوند را به هراس اندازم و با سوسوی حقیرم دل هر عاشق دور و نزدیک را به امید دیدار تو کشم.

 می خواهم باشم، در حرم امن تو جسم کویرم را که خشکیده از این جهان غم آلود است سیراب سازم و با تمام وجودم در آستان مقدست آواز جاودانگی سر دهم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: